Λυχνίες
Το βασικό χαρακτηριστικό αυτής της γενιάς υπολογιστών είναι η χρήση λυχνιών κενού. Ακόμη υπήρχαν οι μνήμες μαγνητικού τυμπάνου και μαγνητικού πυρήνα, όπως επίσης και λυχνίες Williams.
Για τον προγραμματισμό χρησιμοποιούνταν η γλώσσα μηχανής (machine language).
Ο χρόνος πρόσθεσης ήταν κάτω από 1 msec και η δυνατότητα αποθήκευσης από 250-1000 λέξεις.
Οι περισσότεροι λειτουργούσαν με βάση το δυαδικό σύστημα αρίθμησης, με εξαίρεση τους UNIVAC και Manchester Mark-1