Διάγνωση

Στα πρώτα βήματα της Ιατρικής η διάγνωση βασιζόταν στην ικανότητα του γιατρού να εντοπίσει και να ερμηνεύσει σωστά τις εκδηλώσεις της νόσου (Σημειολογία) χρησιμοποιώντας τις αισθήσεις του: όραση (επισκόπηση του ασθενούς), ακοή (ακρόαση π.χ. καρδιάς), αφή (ψηλάφηση π.χ. σφυγμού), όσφρηση (οσμή του ασθενούς, των ούρων του) και τέλος γεύση (π.χ. των ούρων()).
Ως αποτέλεσμα της τεχνολογικής προόδου ο σύγχρονος γιατρός έχει στη διάθεση του πολλές ξεχωριστές διαγνωστικές ιατρικές ειδικότητες που αξιοποιούν τις τεχνολογικές δυνατότητες της βιοχημείας (Βιοπαθολογία), της μικροσκόπησης (Ιστοπαθολογία), των ακτινών Χ (Ακτινολογία, αξονική τομογραφία), των υπερήχων (υπερηχοτομογραφία), των ραδιοϊσοτόπων (Πυρηνική Ιατρική).