Αρχαίοι Έλληνες Επιστήμονες

Η βάση της σύγχρονης Αστρονομίας θεμελιώθηκε από πολλές σωστές υποθέσεις αρχαίων Ελλήνων αστρονόμων:
– Ο Αναξίμανδρος (6ος π.χ. αιώνας) υπέθεσε ότι η Γη αιωρείται.
– Ο Πυθαγόρας (6ος π.χ. αιώνας) ότι η Γη είναι σφαιρική.
– Ο Φιλόλαος (5ος π.χ. αιώνας) ότι η Γη κινείται.
– Ο Δημόκριτος (5ος π.χ. αιώνας) ότι τα άστρα είναι ήλιοι.
– Ο Ηρακλείδης ο Ποντικός (388 – 315 π.χ.) ότι η Γη γυρίζει γύρω από τον άξονά της.
– Ο Αρίσταρχος ο Σάμιος (310 – 230 π.χ.) ότι η Γη και οι πλανήτες κινούνται γύρω από τον Ήλιο.
– Ο Ερατοσθένης (276 – 192 π.χ.) πρωτο-μέτρησε την περιφέρεια της Γης, παρατηρώντας τις διαφορετικές γωνίες των ηλιακών σκιών σε διαφορετικά γεωγραφικά πλάτη.
– Τέλος ο Ίππαρχος (2ος π.χ. αιώνας), ο μεγαλύτερος αστρονόμος της αρχαιότητας, συνέταξε τον πρώτο κατάλογο αστέρων, επινόησε τον αστρολάβο, θεμελίωσε την μαθηματική γεωγραφία και κατανόησε και ανέλυσε ένα πλήθος από άλλα ουράνια φαινόμενα.
Οι γνώσεις αυτές έμειναν για αιώνες κρυμμένες στο σκοτάδι του Μεσαίωνα.