Η τεχνική της Λιθογραφίας

Το 1796 στο Μόναχο, ο Βαυαρός συγγραφέας Αλόις Σένεφελντερ (Α. Senefelder) ανακάλυψε ότι θα μπορούσε να τυπώνει εύκολα και φθηνά τα έργα του χρησιμοποιώντας ασβεστώδεις πέτρες, που είναι πορώδεις και συγκρατούν το νερό.
Στα πειράματά του βρήκε ότι όταν έγραφε με κάποιου είδους κηρομπογιά πάνω σε υγρό ασβεστόλιθο, το νερό δεν επηρέαζε τη “γραμμένη” περιοχή της πλάκας. Κατόπιν μ’ ένα κύλινδρο πέρασε λιπαρή μελάνη πάνω στην πλάκα και το αποτέλεσμα ήταν η μελάνη να απλωθεί μόνο στις περιοχές του ασβεστόλιθου, που είχαν προηγούμενα σχεδιαστεί με το κραγιόν. Πιέζοντας μετά την επιφάνεια του χαρτιού πάνω στην πλάκα, αποτυπωνόταν το προσχεδιασμένο είδωλο.
Η τεχνικής της λιθογραφικής εκτύπωσης γνώρισε ακμή τον 19ο αιώνα, στη συνέχεια παρήκμασε μέχρι το 1935, οπότε με την ανακάλυψη νέων μεθόδων δημιουργήθηκε η εποχή της λιθογραφίας όφσετ (offset lithography).