Το ΝΟΗΣΙΣ ταξιδεύει – Νομός Πρέβεζας
Πρώτος προορισμός του ΝΟΗΣΙΣ στο πλαίσιο του προγράμματος «Η ενέργεια για ζωή ταξιδεύει», για τη σχολική χρονιά 2018-2019, ο νομός Πρέβεζας.
Γράφει η Ελεάνα Μπάλλα (εκπαιδευτικά προγράμματα ΝΟΗΣΙΣ).
Το Θεσπρωτικό, γνωστό και με την παλιά του ονομασία «Τα Λέλοβα», είναι χωριό του δήμου Ζηρού στο Νομό Πρέβεζας και παλαιότερα ήταν έδρα του ομώνυμου δήμου. Απέχει 37 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα του νομού και βρίσκεται σε σχετικά μικρή απόσταση (14 χιλιόμετρων) από την κωμόπολη της Φιλιππιάδας.
Στο χωριό λειτουργούν ένα Δημοτικό Σχολείο και ένα Γυμνάσιο. Αυτά ήταν τα δύο σχολεία που είχα τη χαρά να επισκεφτώ εκ μέρους του ΝΟΗΣΙΣ, στο πλαίσιο του προγράμματος «Η ενέργεια για ζωή ταξιδεύει», το τριήμερο 19-21 Νοεμβρίου.
Έκανα το ταξίδι οδικώς και μετά από μια διαδρομή 4 ωρών, στην οποία απόλαυσα ήλιο, ομίχλη, χιόνι και βροχή, έφτασα στην Πρέβεζα αργά το απόγευμα.
Η επόμενη μέρα περιλάμβανε πολύ πρωινό ξύπνημα και μισή ώρα οδήγησης μέχρι να φτάσω στο Θεσπρωτικό. Το χωριό είχε ήδη μπει στους ρυθμούς της μέρας και οι μαθητές σε παρέες κινούνταν με τα πόδια για το σχολείο τους. Με την καθοδήγησή τους έφτασα στο κτιριακό συγκρότημα που στεγάζει το Γυμνάσιο και το Λύκειο, πριν την πρωινή προσευχή. Εκεί με υποδέχτηκε ο Διευθυντής του Γυμνασίου, ο οποίος ήταν ήδη πολύ καλά ενημερωμένος για το πρόγραμμα. Μετά από μια σύντομη συζήτηση αποφασίσαμε να παίξουμε το «παιχνίδι της ενέργειας» με το ένα από τα δύο τμήματα της Α’ Γυμνασίου. Με οδήγησε ο ίδιος στην τάξη, έκανε τις απαραίτητες συστάσεις και μου παραχώρησε τους 15 μαθητές του τμήματος για την επόμενη μιάμιση ώρα.
Μέσα στα πρώτα πέντε λεπτά όπου οι ερωτήσεις έπεφταν βροχή, ο πάγος είχε πια σπάσει για τα καλά και τα παιδιά είχαν μάθει όλα όσα ήθελαν να μάθουν για μένα και για το πρόγραμμα που με οδήγησε στην σχολική τους τάξη. Από κει και έπειτα όλα κύλησαν σαν νερό. Οι μαθητές χωρίστηκαν σε τέσσερις ομάδες γύρω από ένα μεγάλο τραπέζι που σχηματίσαμε με τα θρανία τους, παρουσιάστηκε το ταμπλό του παιχνιδιού, εξηγήθηκαν οι κανόνες, και ξεκινήσαμε. Από τον πρώτο κιόλας γύρο φάνηκε ότι οι μαθητές είχαν μπει στο πνεύμα και στην ουσία του παιχνιδιού. Σε κάθε ομάδα η συνεργασία τους ήταν άψογη. Στέκονταν με προσοχή και κριτική σκέψη απέναντι στις καταστάσεις που είχαν να αντιμετωπίσουν και με υπευθυνότητα ανάμεσα στις επιλογές που καλούνταν να κάνουν. Ο δικός μου ρόλος ήταν σχεδόν του παρατηρητή και με χαροποίησε ιδιαίτερα που είδα να αναπτύσσεται συζήτηση και ανάμεσα στις διαφορετικές ομάδες, καθώς όλοι τους είχαν αντιληφθεί από νωρίς ότι οι «ενεργειακές» επιλογές του καθενός ξεχωριστά, μας αφορούν όλους, και όσο σημαντικές ή ασήμαντες και αν φαίνονται μπορεί να έχουν θετικές ή αρνητικές επιπτώσεις όχι μόνο στη ζωή του καθενός αλλά στο ευρύτερο σύνολο.
Το παιχνίδι ολοκληρώθηκε με το πέρας του χρόνου που είχαμε στη διάθεσή μας, έχοντας εκπληρώσει το στόχο του και αφήνοντάς μας όλους ευχαριστημένους. Η επίσκεψή μου στο Γυμνάσιο του Θεσπρωτικού έκλεισε με αναμνηστική φωτογραφία με τους μαθητές και την παράδοση του παιχνιδιού στο Διευθυντή του σχολείου.
Το Δημοτικό Σχολείο του Θεσπρωτικού ήταν ο επόμενος σταθμός του παιχνιδιού της ενέργειας και η πρώτη ανάμνηση που έχω από όταν έφτασα είναι η απέραντη ησυχία που επικρατούσε στην τεράστια αυλή, καθώς ήταν ώρα που οι μαθητές βρίσκονταν στις τάξεις τους. Συνάντησα τον Διευθυντή του σχολείου στο γραφείο του και μου εξέφρασε τη χαρά του που το σχολείο του συμμετείχε στο πρόγραμμα και οι μαθητές του είχαν την ευκαιρία να πάρουν μέρος στη συγκεκριμένη εκπαιδευτική δραστηριότητα, όντας στην τάξη τους. Για να επωφεληθούν όσο περισσότεροι μαθητές γίνονταν, αποφασίσαμε να τρέξουμε τη δραστηριότητα και να παίξουμε το παιχνίδι με όλους τους μαθητές της Στ’ τάξης, ενώνοντας τα δύο τμήματα και έχοντας στο σύνολο 25 μαθητές.
Χρησιμοποιήσαμε μία αίθουσα την οποία είχαμε τη δυνατότητα με τη βοήθεια πάντα των ίδιων των μαθητών να τη διαμορφώσουμε έτσι ώστε να έχουμε ένα μεγάλο τραπέζι στη μέση και γύρω τους μαθητές, χωρισμένους σε 4 ομάδες. Αρχίσαμε με μια εισαγωγική συζήτηση σχετικά με τη ενέργεια, τις μορφές και τις πηγές της. Οι μαθητές από μόνοι τους έφεραν στη συζήτηση «προβλήματα» και «αρνητικά» που προκαλούνται από την αλόγιστη χρήση της και εκεί ήρθε η κατάλληλη στιγμή να τους παρουσιάσω το επιτραπέζιο παιχνίδι που θα παίζαμε στη συνέχεια. Καθώς ο ενθουσιασμός και η ανυπομονησία των μαθητών ήταν μεγάλη χρειάστηκε αρκετός χρόνος ώστε να εξηγηθούν οι κανόνες, να λυθούν απορίες και να είναι όλοι βέβαιοι πως θα παιχτεί το παιχνίδι. Όταν πια όλα είχαν μπει στη σειρά τους, είχαμε 4 ομάδες των 6 μαθητών και έναν μαθητή στο διπλό ρόλο τραπεζίτη-βοηθού. Ο πρώτος γύρος του παιχνιδιού ήταν αναγνωριστικός με τους μαθητές λίγο ανήσυχους καθώς προσπαθούσαν να βρουν τους ρόλους τους και την ισορροπία μέσα στις ομάδες τους. Αυτό άλλαξε στην πορεία, όταν πια οι μαθητές είχαν εξοικειωθεί με τη διαδικασία και τους κανόνες του παιχνιδιού. Τότε άρχισαν, κάθε φορά που προέκυπτε η ανάγκη να κάνουν επιλογές ή/και να αντιμετωπιστούν καταστάσεις να κάνουν συζητήσεις περί «εξοικονόμησης χρημάτων» ή/και «εξοικονόμηση ενέργειας». Το παιχνίδι έληξε όταν πια δεν υπήρχε άλλος διαθέσιμος χρόνος.
Ήταν πια μεσημέρι όταν έφυγα από το Θεσπρωτικό και το νομό Πρέβεζας. Άλλο ένα ταξίδι της «ενέργειας για ζωή» είχε φτάσει στο τέλος του.
